Het voorstel is in aangepaste vorm de opvolger van het wetsvoorstel voor de invoering van een elektronisch patiëntendossier dat in 2011 door de Eerste Kamer werd verworpen. De Senaat vond de doelstellingen van de wet destijds niet helder en maakte zich zorgen over de privacy.

Voor
Het voorliggende wetsvoorstel regelt vooral de randvoorwaarden voor een veilige uitwisseling van medische gegevens en legt zich niet vast op een systeem. Daarnaast regelt het wetsvoorstel het elektronische inzagerecht voor patiënten en hulpverleners, het verkrijgen van digitale afschriften van je eigen medisch dossier, het doen van aanvullingen in het eigen dossier en kent het zware sancties voor zorgverzekeraars die ten onrechte aan medische gegevens van patiënten komen.

Een deel van het wetsvoorstel gaat pas na drie jaar in: als de informatie-uitwisseling technisch uitvoerbaar en betrouwbaar is en als duidelijk is hoe de gespecificeerde toestemming van patiënten voor het uitwisselen van medische gegevens gaat werken.

Tegen
Tegenstanders vrezen dat gevoelige medische informatie, bijvoorbeeld over erfelijke ziektes of geestelijke problemen, voor te veel mensen is in te zien. Huisartsen vinden dat het beroepsgeheim erdoor wordt uitgehold. Ook bestaat de vrees dat commerciële partijen informatie over patiënten krijgen en die verkopen.

Bron: Computable